Ma zaledwie cztery lata a już wie jak to jest być porzuconym. A przecież odznacza się tak wyjątkową urodą, niewielkimi gabarytami i pozytywnym podejściem do życia. Czy to dlatego na początku nie ufa obcym? Tofik nie da Ci się wygłaskać na pierwszej randce, jednak nie ma w nim agresji. Po prostu nie jest wylewny, w szczególności nie lubi dotyku w okolicach szyi. Jednak kiedy już komuś zaufa, sam nadstawia uszy do głasków i dzielnie maszeruje na kolejny spacer ze swoimi wolontariuszami. Chodzi niespiesznie, intensywnie eksplorując teren. Jako były pies domowy, świetnie radzi sobie na smyczy a towarzyszy niedoli mija ze spokojem lub pozytywnym zainteresowaniem. Zwłaszcza gdy z naprzeciwka nadchodzi długorzęsa suczka. Jego bujny ogon otoczony równie imponującą sierścią da się wtedy zauważyć już z daleka. Nie znamy szczegółów warunków domowych, w których się wychowywał. Jesteśmy jednak pewni, że Tofik odnajdzie się zarówno w małym mieszkaniu, jak i większym domu. Najbliższe wydarzenia z serii Adoptuj Warszawiaka pokażą, jak pies czuje się w tłumie oraz w towarzystwie dzieci. Być może właśnie wtedy, wśród śmiechu najmłodszych i czułych spojrzeń dorosłych, ktoś dostrzeże w Tofiku to, co my widzimy każdego dnia — nieśmiałą duszę, która czeka, aż ktoś przywróci jej wiarę w człowieka. On nie szuka fajerwerków, nie potrzebuje głośnych deklaracji. Wystarczy mu spokojna obecność, cierpliwa dłoń i miejsce, gdzie będzie mógł położyć głowę, wiedząc, że nikt już więcej go nie porzuci. Ta kolejna opowieść w jego smutnym jak dotąd życiu zasługuje wreszcie na dobre zakończenie.