Maleńka i bezbronna – taka jest Tycia. Chyba o tym wie, ale mimo to próbuje nas odstraszyć i wywalczyć sobie swój kawałeczek niezależności. Ze strachu marszczy swój tyci pyszczek i pokazuje tycie ząbki. Nie jest groźna, raczej rozczulająca. Wystarczy dać jej czas, a sama podsunie się po drapanie za uchem i pokocha całym psim sercem! Trzeba jednak być uważnym, bo nigdy nie wiadomo, co jej się nie spodoba i znów zmarszczy nosek – kto wie, co musiało ją spotkać, że tak bardzo się boi. Dajmy jej szansę na życie pełne miłości i bezpieczeństwa. Strasznie nam przykro, że tak źle sobie radzi w schronisku. A jeszcze smutniejsze jest to, w jakim stanie do tego schroniska trafiła – wychudzona, z płatami łysej skóry. Czy Tycię spotkało kiedyś w życiu coś dobrego? Nie wiemy. Dogaduje się z psami, mieszkała już z całym stadem takich maleństw, a teraz towarzyszy jej tylko Sezamek, który szybciej od Tyci uczy się zaufania do ludzi. Tycia jednak namówiona na spacer idzie dziarsko, choć pewnie nie jest typem długodystansowca. Na spacerze lubi delikatne głaskanie i to dobry moment, żeby nawiązać z nią więź, albo gdy na geriatrii zrobi się ciszej, to Tycia nabiera chęci na nawiązywanie relacji😉. Ma bystre oczka i widać, że chciałaby jeszcze bardziej zaufać. Potrzebuje tylko czasu, ciepła i spokoju. Kto zaopiekuje się naszą przestraszoną uszatą istotką?