Junior to dla nas nadal zagadka. Jego lękliwość w stosunku do nowych sytuacji oraz epizody nadmiernej ekscytacji na spacerach to dwa zachowania, nad którymi cały czas pracujemy. Jednocześnie każdego dnia przekonujemy się, jaki to inteligentny i chętny do zabawy pies. Nie brakuje mu urody, energii i otwartości do ‘swoich’. To, czego mu natomiast brakuje, to stabilny, spokojny dom. Na teraz i wreszcie na zawsze. Przeszłość Juniora nie jest nam w pełni znana, jednak wątpimy, aby przedstawiała się różowo. Nasz podopieczny przyjechał przerażony wszystkim, co działo się dookoła. Zanim zaczął poznawać ‘swoich’ wolontariuszy, przez kilka dni w ogóle nie chciał wychodzić na spacery. Teraz robi to nader chętnie, brakuje mu jednak nienagannych umiejętności chodzenia na smyczy. Inne psy mija z nadmierną ekscytacją. Sam obszczekuje, a okrzyczany, również nie pozostaje dłużny. Niestety szybko poruszające się przedmioty, w tym przede wszystkim auta, uważa za życiowych wrogów i wtedy zdarza mu się szarpnąć. Przyszły opiekun musi więc być czujny i uważny na spacerach, poświęcić Juniorowi uwagę i skutecznie odciągać go od stresujących bodźców. Powinien także rozumieć podstawowy ‘język’ psów oraz wiedzieć, jak reagować, gdy Junior w ekscytacji podgryza smycz. Jak zwykle w przypadku psów, które przytłaczają nowe sytuacje, nie polecamy Juniora do domu z dziećmi. Choć nie dajemy wiary, że pies wszedł już w wiek senioralny, opiekun powinien wziąć pod uwagę konieczność diagnostyki i poszerzonej opieki weterynaryjnej po adopcji. Kto zatem lubi wyzwania? Kto nauczy Juniora bycia stuprocentowym psem miejskim? Oswoi go z obcymi i udowodni, że człowiek nie oznacza niczego złego? Nasz podopieczny potrzebuje kogoś, kto stanie się jego przewodnikiem i pokaże mu, że świat może być miejscem pełnym bezpieczeństwa i pozytywnych doświadczeń. Takiej parze żadna zagadka nie będzie już straszna.