Przepiękny pies trafił do nas z bardzo zaniedbaną sierścią z kołtunami. Znaleziony przy ośrodku dla bezdomnych, być może tułał się ze swoim człowiekiem, aż zabrakło możliwości na dalszą opiekę. I tak oficjalnie Admirał stał się psem bezdomnym, schroniskowym. Admirał jest zmęczony i chory. Życie wyraźnie dało mu w kość. Na spacerze zaraz po załatwieniu podstawowych potrzeb najchętniej chciałby się położyć. Najlepiej blisko wolontariuszki. To pies wielki jak niedźwiedź, ogromna puchata kula. Jednak po grubą warstwą futra mieści się słabe ciało, spragnione kontaktu z człowiekiem. Jego potrzeba bliskości jest rozczulająca – układa nam głowę na kolanach i pełen zaufania zasypia. To pewnie najprzyjemniejsza rzecz, jaka go spotyka. Bardzo potrzebuje domu i kochających ludzi, którzy będą przy nim do końca, być może na ostatniej prostej jego smutnego życia. Przy których będzie mógł się położyć, przytulić i poczuć bezpiecznie. Biedak boi się burzy a w schronisku nie zawsze może być przy nim człowiek. Przyjmuje leki m.in. na stawy.