Zaskoczeni, że taka mała sunia ciągle w schronisku? Niestety historia Dolci jest tragiczna - została odebrana interwencyjnie od człowieka, który trzymał ją w klatce o pow. 1 m kw. - z góry kapał na nią deszcz i nigdy nie wychodziła poza ten skrawek przestrzeni - dlatego, gdy przyjechała, nie potrafiła chodzić na smyczy i panicznie bała się ludzi. Jakimś cudem w tych koszmarnych warunkach zachowała pogodę ducha i umiejętność zjednywania sobie psów. Obecnie Dolcia mieszka w boksie z dostępem do wybiegu, gdzie codziennie spotyka się z wieloma psami o różnym temperamencie i charakterach. Jest niezawodna w psich kontaktach - zawsze wyważona i mądra, potrafi rozbawić, uspokoić, zachęcić, a gdy zajdzie potrzeba to i obsztorcuje niesfornego delikwenta! I nieważne, że jest najmniejsza na całym wybiegu! Uwielbia psie towarzystwo i nie ma kompleksów z powodu swojego małego rozmiaru - Dolcia jest wielka duchem, dzielna i przebojowa, a przy tym przeurocza i konkretna. I nie zamierza tracić czasu na siedzenie w budzie - Dolcia od niedawna intensywnie uczy się chodzić na smyczy - nigdy wcześniej tego nie robiła, a dodatkowo bliską obecność człowieka jeszcze do niedawna uważała za bezpośrednie zagrożenie. Dlatego ćwiczymy w spokojnym, dostosowanym do możliwości Dolci tempie. Póki co niewygodnie jej - coś wisi u szyi i zahacza o łapki, ale jest w stanie przymknąc oko na te niewygody, gdy wyczuje swoim malutkim, szpiczastych noskiem coś do jedzenia w pobliżu… Trzeba bowiem zaznaczyć, że Dolcia jest… żarłokiem! I ma doskonały węch - wyczuje najmniejszy kawałek pożywienia zdatnego do spożycia niezależnie pod jaką górą liści będzie ukryty… Dolcia jest przy tym bardzo skrupulatna, a ponadto zwinna, szybka i energiczna, więc gdy ćwiczymy przy użyciu smaczków, sami ledwo za nią nadążamy! I choć trzeba rozważnie dawkować nagrody, żeby Dolcia nie wypadła z kategorii “mikro-piesków”, to w przyszłości jedzonko może stanowić punkt wyjścia do rozmów z tą kruszynką. Ze względu na bardzo złe doświadczenia zrozumiała jest jej nieufność - Dolcia jest wobec nas zdystansowana, potrzebuje mieć przestrzeń, by w chwili, gdy czuje się niepewnie móc odejść, a gdy nie ma dokąd - potrafi wbić się w kąt boksu, patrzeć na nas z niepokojem i mruczeć pod nosem. Na ten moment nie przepada za kontaktem fizycznym, a o braniu na rączki czy głaskaniu nie ma jeszcze mowy. I dlatego szukamy dla niej osoby, która ma już pewne doświadczenie w opiece nad psem. Osoby, która rozumie, że Dolcia, choć małych rozmiarów, ma swoje potrzeby i przekonania, swoje zasady, granice i trudne doświadczenia, i która zechce z Dolcią zbudować relację opartą na wzajemnym zaufaniu i poszanowaniu tych granic - kogoś, kto ma czas, chęć i cierpliwość, by w bezpiecznych warunkach pokazać Dolci świat bez krat, wprowadzić ją w domowe, dobre psie życie i zapewnić jej odpowiednią dawkę ruchu i kontaktów z innymi psami. Dolcia bezwzględnie potrzebuje psiego kolegi lub koleżanki - kogoś, kto będzie łącznikiem między tym, co Dolci znane (psie) i tym, co na ten moment zupełnie obce (ludzkie). Na tym etapie najlepszym rozwiązaniem będzie dom z ogródkiem w spokojnej okolicy, nie wykluczamy jednak, że Dolcia z czasem będzie w stanie zamieszkać w bloku, np. na osiedlu w cichej, podmiejskiej okolicy. Wiele zależy od doświadczenia lub chęci zdobywania nowych umiejętności osoby zainteresowanej. Rozważając jej adopcję, trzeba brać pod uwagę również to, że Dolcia aktualnie jest dowodem w sprawie sądowej i do czasu ogłoszenia wyroku można podarować jej dom tymczasowy. Więcej dowiesz się tu: [facebook](https://www.facebook.com/grupabehawioralna) [instagram](https://www.instagram.com/zolte.boksy?igsh=MWEycXVqZHllYWowYw%3D%3D&utm_source=qr) [tiktok](https://www.tiktok.com/@zolteboksy?_t=8nkGjkuoZbl&_r=1) [youtube](https://youtube.com/@idazet?si=v4Na3cdc2pEeKKCg)