Franek trafił do nas po wypadku, mocno poobijany. Przez to od około dwóch miesięcy mieszka w schroniskowym szpitalu. Na szczęście czuje się już dobrze, a jedyne pamiątki po wypadku to zoperowany łokieć w prawej łapie i certyfikat Dzielnego Pacjenta z lecznicy :) Obecnie Franek codziennie maszeruje z wolontariuszem na rehabilitację i bez mruknięcia okiem poddaje się leczniczemu działaniu pola magnetycznego. Sądzimy, że dzięki rehabilitacji, przy odpowiedniej opiece weterynaryjnej i troskliwemu podejściu opiekunów, Franek jako młody i silny pies szybko wróci do pełnej sprawności. Jeszcze zdanie od Tadeusza z sali rehabilitacyjnej: "Moja rada: czasem jak usłyszy pieski za oknem to się chce podnieść, wtedy trzeba do niego gadać i uspokajać oraz trzymać smycz tak, żeby czuł lekki opór, wtedy chyba wie że nie ma co wstawać. Jest mega cierpliwy i wyrozumiały." Ze względu na wyzwania zdrowotne i stres związany z pobytem w schronisku, Franek (na razie?) nie jest typem psa, który od razu do każdego się przymila. Widać, że potrzebuje kilku spotkań, żeby poznać człowieka i mu zaufać - wtedy spaceruje swobodnie i w pełni korzysta z czasu poza boksem. Chłopak bywa uparty, czasem lubi pogadać, a niekiedy koniecznie chce się zapoznawać z innymi spacerującymi w pobliżu czworonogami - nie zważając na to, czy oni też mają na to ochotę ;) Koniec końców to jednak czuły i uroczy gentelman, który rozkwitnie, mając zapewnioną uważną opiekę i poczucie bezpieczeństwa. Z pewnych źródeł wiemy, że drapanie po pupie i smaczki mają niebagatelne znaczenie! *Jeśli zależy Ci, żeby dać dom psu, który ma na niego mniejsze szanse - Franek to jeden z nich. Niestety, czarne pieski często są niezauważane i znacznie dłużej niż reszta czekają, aż ktoś okaże im zainteresowanie. * Póki co jego ulubionym człowiekiem jest Opiekunka w schroniskowym szpitalu. I choć niewątpliwie sympatia jest odwzajemniona to mamy nadzieję, że sytuacja niedługo się zmieni i Franek będzie miał swój własny kochający dom na stałe.