‘Jejku, jaka bida’ – zakrzyknie każdy, kto pozna Jasia. Niewielki, wycofany, zalękniony, zaniedbany. Skąd się wziął, ile w życiu przeszedł…? Trudne pytania, jeszcze trudniej znaleźć na nie odpowiedź. Patrząc jednak na tę kupkę nieszczęścia kulącą się w boksie, domyślamy się, że dotychczas los Jasia nie oszczędzał. Mimo lęku pozostaje uległy i spokojny. Pokornie daje sobie założyć szelki. Nie wykazuje żadnych oznak agresji. Zastyga w bezruchu, błagając wzrokiem o to, aby nie robić mu krzywdy. Na spacerach ostrożnie eksploruje okolicę. Czasami zawiesza się lub ciągnie z powrotem do schroniska, bo tylko w ‘swojej celi’, zaszyty w kocach legowiska czuje się bezpiecznie. Mocno wierzymy, że uda nam się odmienić Jasia i pomóc mu odnaleźć się w wielkim mieście. Proces socjalizacji i oswajania z nową rzeczywistością dopiero się jednak zaczął. Już widzimy natomiast jak z każdym dniem otwiera się na nowe doznania. Wsparcia szuka zarówno w człowieku, jak i śmielszych towarzyszach niedoli. Dlatego powinien dobrze odnaleźć się w domu z innymi, spokojnymi psami. Najlepiej w cichej okolicy, aby, otoczony miłością i troską człowieka, w swoim tempie poznawał uroki psiego życia. Jemu samemu uroku na pewno nie brakuje. Czy w dzisiejszym czasach wrażliwość jest jeszcze w cenie? Tu na pytanie znamy odpowiedź – jest. Trzeba tylko dotrzeć do odpowiednich ludzi.