Sharon wygląda jak zminiaturyzowany shar pei, któremu ktoś nieco przeprasował fałdki na ciele ;) Przed psami zgrywa bohaterkę i przy powitaniu pokazuje swoje piękne ząbki. Ale to tylko pozory, by dodać sobie ważności. Tak samo jak jej postawa na widok każdego psa – staje i bacznie się w niego wpatruje. Wydawało by się, że zaraz zacznie awanturkę. Nic bardziej mylnego. Bo wystarczy tylko chwila by zaprzyjaźniła się z każdym. Potrafi też dzielić się z drugim psem uwagą człowieka oraz smaczkami. Głaskana pozwala podejść i dołączyć innemu do pieszczot. Nie domaga się, kiedy przestajemy. Odchodzi i zajmuje się swoimi sprawami. Poznaje okolice dużo węsząc. Na smyczy chodzi ładnie, choć jest trochę uparciuszkiem. Jeśli nie ma ochoty pójść w jakimś kierunku zaprze się całym swoim niewielkim (ale masywnym) ciałkiem i nic jej nie ruszy. Nie lubi nagłego napięcia smyczy, nawet przypadkowe szarpnięcie nieco ją deprymuje. Stojące czy przejeżdżające samochody, autobus nie są dla niej problemem. Prawdopodobnie jednak nie podróżowała żadnym z tych środków lokomocji, gdyż otwarte drzwi auta nie były zachęcające, raczej wolała ominąć. Autobus treningowy zaliczyła, ale nie była tym zachwycona. Za to pomieszczenia są w porządku. Wchodzi bez problemu. Na tą chwilę nie pokazała nam żadnych negatywnych cech. Jest bardzo fajną, otwartą i przyjacielską suczką. Debiut Sharon na akcji Adoptuj Warszawiaka można uznać za udany. Wsiadła bez problemu do autobusu i całą drogę spędziła na kolanach swojej wolontariuszki. W parku dawała się głaskać, kulturalnie witała się z psami. Bardzo dużo węszyła, korzystając z nowego miejsca, pełnego ciekawych zapachów. Pokazała że potrafi się odnaleźć w mieście, miejscu pełnym obcych ludzi.