Hej, hej! To ja, Sporcik! Tak mnie tu nazwali, bo jestem szybki, zwinny, w świetnej formie, potrafię przeskakiwać kłody i ogólnie wszędzie mnie pełno. Mam stylowy dresik - czarno-biały, brakuje tylko lampasów i… domu! Swojemu człowiekowi oferuję mnóstwo miłości i czułości. Nawet pozwolę się nosić na rękach. I na kolana wskoczę, przy okazji rozdając całusy. Na spacerze będę go bronić całym moim małym ciałkiem, przecież jestem za niego odpowiedzialny. Moi wolontariusze twierdzą, że trochę przesadzam i tego akurat powinienem się oduczyć. Postaram się, obiecuję! Zresztą grzecznie reaguję, gdy mnie zawołają. Interesują mnie zabawki – piłeczki, szarpaki. Bez problemu oddaję je moim wolontariuszom, kiedy chcą się ze mną pobawić. Inne psiaki budzą moje zainteresowanie. Jeszcze ponoć nie do końca rozumiem, kiedy nie mają ochoty na moje przesympatyczne towarzystwo. Ale się nie zrażam. Nie da się mnie nie lubić przecież. Szukam nowego domu, takiego, co mnie nie zgubi, nie zapomni o mnie. Takiego, w którym ludzie kochają mądrą miłością - ustalą zasady: kiedy spacer (byle porządny!), kiedy jedzonko (odżywcze, jak dla sportowca), a kiedy śpiulkolot (bo ja czasem zapominam odpocząć, a to przecież najważniejsze dla regeneracji). Ruch uliczny mi nie straszny, więc chyba mieszkałem gdzieś w mieście, nie pamiętam. Chcesz mnie poznać? Dzwoń do moich osobistych trenerek i trenerów!