Saska trafiła do nas w kwietniu. Niewiele wiemy o jej przeszłości poza tym, że co najmniej przez kilka dni biegała wystraszona po ruchliwych ulicach Warszawy aż dotarła na ROD Waszyngtona, gdzie została złapana. Ale skąd się tam wzięła? Sama przyszła, zgubiła się, ktoś ją porzucił? To już zostanie tajemnicą suni. Początki Saskiej nie były łatwe - nie potrafiła chodzić na smyczy, bała się schroniskowego gwaru i wszystko było przytłaczające dla tej kruszynki. Teraz to całkiem inny pies! Sam proces zakładania szelek nie jest prosty, bo sunia tak baaardzo cieszy się na widok człowieka, że prawie skacze mu po głowie ;) Na spacerze nie można się od niej odkleić, kontakt z człowiekiem jest dla niej ważny. Chodzenie na smyczy to sztuka, którą cały czas opanowuje, ale idzie już naprawdę nieźle! Sunia jest radosna, chętnie chodzi na spacery. Zdarzają się jednak sytuacje, które potrafią ją przestraszyć - wtedy Saska kuli ogon, obszczekuje "niezidentyfikowany obiekt" i razem z opiekunem ucieka jak najdalej od potencjalnego zagrożenia ;) Saska nie miała wielu okazji do kontaktów z psami, ale zdarzyło się, że trafiła ją strzała amora i nie mogła odejść od jednego z psów - chciała się z nim bawić, iść łapa w łapę i ostatnie o czym myślała to powrót do boksu. Szukamy dla Saskiej domu, który zatroszczy się o nią i da czas na aklimatyzację w nowym otoczeniu. Sunia nie nadaje się do życia w ścisłym centrum miasta - za dużo się tam dzieje. Możliwe, że Saska mogłaby zamieszkać z drugim, stabilnym psiakiem, który dałby jej wsparcie :)