**Retro** trafił do schroniska wychudzony i przerażony. Z ciekawością obserwujemy naszego podopiecznego, który z przywierającego do ziemi kłębka lęku zmienił się w **najlepszego przyjaciela człowieka**. Retro początkowo był tak przestraszony, że bał się wyjść z budy, a na każdy ruch ręką przywierał do ziemi albo zamierał, wtulony w ścianę boksu. Obecnie Retro chętnie wychodzi na spacer ze swoimi wolontariuszami. Co więcej, chętnie wtula się w znajomych ludzi. Tak, jakby w przeszłości doświadczył ze strony człowieka zarówno tego, co najgorsze, jak i tego, co najlepsze. Na spacerze z ciekawością eksploruje okolice, węszy i dziarsko maszeruje. Lubi też zrobić przerwę na przekąszenie smakołyków i porcję głaskania. To wzruszające, kiedy obserwuje się jak w oczach Retro zaczyna błyszczeć iskierka radości, a on zaczyna brykać i cieszyć się chwilą. Jego urocze uszy przykuwają uwagę, gdyż oba są... bardziej ;) jedno bardziej klapnięte od drugiego, chyba że dzieje się coś, co zasługuje na użycie **super mocy** i nadstawienia obu uszu :) Relacje Retro z psami cechuje duża dawka niepewności. Przy niektórych jest spięty i nie wyraża chęci bliższego zapoznania, z innymi zgodnie maszeruje łapa w łapę. Staramy się mu przedstawić plusy posiadania psich kumpli 🙂, bo wydaje się, że ktoś zaniedbał jego edukację w tym zakresie. Niestety pobyt w schronisku niezmiennie jest dla naszego podopiecznego bardzo stresujący. Powinien jak najszybciej opuścić miejsce, które sprawia, że jego równowaga emocjonalna jest tak bardzo zachwiana. Nie dowiemy się pewnie nigdy, jak wyglądała przeszłość Retro, ale zrobimy wszystko, żeby jego przyszłość była dobra. Wydaje się, że Retro dobrze odnajdzie się w niezbyt zatłoczonej okolicy. Pewnie będzie spokojniejszy jako psi jedynak, chociaż kto wie, może wsparcie stabilnego psa-rezydenta pomogłoby mu nabrać pewności siebie? Wydaje się, że Retro raczej nie powinien mieszkać z małymi dziećmi. _To wspaniały pies_, który zasługuje na to, by się przekonać jak dobre może być życie ❤️