Bilbo to rozkoszny miś uszatek o mięciutkim futerku w prążki, z oklapniętym jednym uszkiem. Jest drobny, kruchy, całkowicie rozczulający. I niestety niewidzialny. Schronisko jest dla Bilbo bardzo ciężkie. Na początku niepewność przykrywał pobudzeniem i energią godną pięciolatka. Bardzo nas bawiło, gdy podchodziliśmy do jego boksu, a on przebierał niecierpliwie łapkami i gderał sobie pod noskiem, jakby beształ nas za zbyt wolne szykowanie go do wyjścia na spacer. Z czasem schudł, choć chudnąć nie powinien, barwną maskę zgryźliwego starszego pana zastąpiła apatia. Coraz częściej musimy namawiać go do wyjścia na spacer, bo leży w środku pawilonu, niczym niezainteresowany. Gdy w końcu wyjdzie, widać, ile go to kosztuje. Ujadające zewsząd psy, których Bilbo już prawie nie widzi, paraliżują go, jest spięty, przywiera do ziemi i się trzęsie. Pojawiły się bóle kręgosłupa, choć rtg nic nie wykazało. Gdy ma lepszy dzień i zbierze siły, wychodzi na spacer i z dala od schroniska odzyskuje dawny błysk w oku, ale co z tego, skoro za godzinę wraca do boksu, pustki i doskwierającej samotności. Z dala od schroniska Bilbo się uspokaja – ładnie idzie na smyczy, węsząc i załatwiając swoje psie sprawy. Raz po raz ogląda się za siebie sprawdzając, czy człowiek idzie za nim, zawołany przybiega i zabiega o chwilę bliskości i uwagi. Bilbo ma duży potencjał na psiego pieszczocha, który w spokojnym otoczeniu szybciej się wyciszy i odpręży. Widać, że w centrum jego wszechświata jest człowiek, szuka przewodnika wzrokiem, łaknie kontaktu. W przełamywaniu lodów na pewno pomagają smaczki, które chłopaczek ubóstwia. Bilbo był niedawno na konsultacji stomatologicznej i mile nas zaskoczył. Troszkę się niepokoił w samochodzie w drodze na wizytę, ale kto lubi jeździć do dentysty?! W drodze powrotnej był już spokojniejszy, wtulał się i przysypiał. Raźnie maszerował po Wilanowie, wszędzie zaglądał, wszystko skrupulatnie obwąchując. Nie przestraszył się koszenia trawnika, nie reagował na przejeżdżające samochody, za to bardzo interesował się ludźmi. W przychodni i gabinecie był bardzo grzeczny i współpracujący. Bilbo to wrażliwy, ujmujący starszy piesek, który jak najszybciej powinien opuścić schronisko. On ma jeszcze tyle do zaoferowania, to nie pora by się poddać. PILNIE szukamy dla Bilbo spokojnego, kochającego psiaki domu, świadomego potrzeb starzejących się psów, który z czułością i zrozumieniem zatroszczy się o psiego dziadeczka, będzie dbał o jego dietę i regularne badania, by zdrowie służyło Bilbo jak najdłużej. Szukamy osób prowadzących ustabilizowany tryb życia, mieszkających w spokojnej okolicy, lubiącej spokojne spacery. Nie polecamy Bilbo do domu z dziećmi, domu głośnego, w którym dużo się dzieje, często są goście i wyjazdy, z dużą ilością schodów do pokonania, bez windy.