Chrupek swoim urokiem powala na kolana. Dlaczego więc ten słodki pies tak długo przebywa w schronisku? Jego imię nie wzięło się znikąd, bo Chrupek w przeszłości czasem lubił sobie chrupnąć człowieka, w dodatku bez ostrzeżenia. Ale nie jest z niego żadna bestia. To pies wymagający cierpliwości i zrozumienia, ale przede wszystkim przepracowania jego podstawowego problemu jakim jest obrona zasobów. Przypadłość ta przejawia się negatywnymi reakcjami, gdy ktoś próbuje zabrać jego zabawki, piłki lub jedzenie. Poszukujemy dla niego opiekuna, który ma wiedzę i doświadczenie w rozwiązywaniu tego typu psich problemów. W przypadku Chrupka zdecydowanie rekomendowane byłyby również konsultacje z behawiorystą. Nasz podopieczny nie nadaje się na pierwszego psa i ze względów bezpieczeństwa nie może zamieszkać z dziećmi. Jego proces adopcyjny będzie trwał dłużej niż w przypadku większości schroniskowych psów. Osoba zainteresowana adopcją musi być gotowa na co najmniej kilka spacerów zapoznawczych służących stopniowemu budowaniu relacji. Chrupcio nie należy do łatwych psów, ale absolutnie nie spisujemy go na straty! Dzięki konsekwentnej pracy wolontariuszy zrobił znaczne postępy, więc nie tracimy nadziei i rozglądamy się za kimś, kto da mu szansę. Dotychczasowe doświadczenia pokazały, że ze swoimi ulubionymi wolontariuszami potrafi nawiązać bliższą więź i chętnie podchodzi po porcję głasków. Nie wyskakuje z zębami, gdy poczuje, że ktoś szanuje jego przestrzeń. Poszukujemy dla niego osoby chcącej nauczyć się dość specyficznej „instrukcji obsługi” tego naprawdę pięknego psa. Relacje Chrupka z innymi psami bywają różne, dlatego raczej powinien zostać psim jedynakiem. Nie znamy jego stosunku do kotów. Chrupek miał kiedyś dom i prawdopodobnie jeszcze pamięta podstawy psiej kultury w warunkach domowych.