Azalia to młoda, energiczna i bardzo inteligentna sunia, która marnuje swoje najlepsze lata w schronisku. Jej charakter to połączenie delikatności, podszytej brakiem pewności siebie i ciekawości, którą pokazuje nam na każdym spacerze. Aza jest bardzo proludzka - lubi głaskanie, w zabawie nie ma sobie równych, potrafi pięknie skupiać uwagę na człowieku, choć nie jest typem psa, który czas spędza tylko na kolankach. Zdecydowanie bardziej interesuje ją ruch, nauka i eksploracja nowych miejsc, ale tylko z człowiekiem u boku. Sama z siebie Azalia nie jest przesadnie odważna, po miesiącach obserwacji odnosimy też wrażenie, że jej życie przed schroniskiem było pełne obojętności na potrzeby tak wyjątkowego psa. Dopiero w schronisku sunia zaczęła rozkwitać, w ciągu kilku miesięcy nauczyła się wielu rzeczy przydatnych w domu (ubieranie w szelki, ładne chodzenie na smyczy, reagowanie na podstawowe komendy), a przede wszystkim zmieniła swój stosunek do psów. Większość mniejszych psów zaczęła postrzegać jako kompanów do zabawy i wspólnych psot. Polubiła też spacery w stadzie, więc szkolenie z innymi psami lub uczestnictwo w grupie spacerowej byłoby dla niej bardzo korzystnym doświadczeniem. W nowym domu dużym wsparciem mógłby być dla Azalii mniejszy i przyjazny pies w podobnym wieku. Dużych psów Aza się boi, sama ich nie atakuje, ale jest przestraszona i asertywnie je odgania. Stosunku do kotów nie znamy. Jakiego domu szukamy dla Azalii? Przede wszystkim aktywnego i zaangażowanego, bez małych dzieci. Takiego, który poświęci czas i wykorzysta niezwykłą inteligencję suni, żeby z nią dalej pracować. Azalia nie ma problemu z kontaktem z dziećmi, choć nie jest też w stosunku do nich szczególnie delikatna, w zabawie skacze i podgryza. Jednak sama jeszcze jest dzieckiem i potrzebuje dużej ilości uwagi od swoich ludzi. Nowy opiekun Azalii powinien lubić ruch i mieć pomysł na pracę z sunią - Aza dobrze się czuje wśród wypracowanych rytuałów, bez nich jej cierpliwość szybko się kończy i zaczyna sama szukać sobie zajęcia, przekierowując energię na psocenie, a na spacerach na gryzienie smyczy. Przed adopcją wymagane są minimum 3 spacery adopcyjne z wolontariuszami psa, wizyta w potencjalnym domu i poznanie wszystkich domowników.