Łańcuch to w Polsce wciąż psia norma. Jak przekonanie, że na łańcuchu pies nie cierpi i akceptuje swoje życie na udeptanym odchodami klepisku wokół budy. O ile ją ma. Na łańcuchu cieszy się do swojego właściciela gdy przynosi mu namoczony w wodzie chleb. Bo pies przecież zje wszystko i wszystko wytrzyma. Łańcuchowe stereotypie są odbierane za pożądany wigor i energię psa, który służy za żywy odstraszacz na posesji. Żyć nie umierać, lepsza okazja do darmowej ochrony się nie trafi... Gdy pies po doświadczeniu łańcucha zjawia się w Schronisku, nie umie nic. Schroniskowy kojec staje się ekskluzywną przestrzenią. Nawyki grożenia pozostają, ale nic za nimi nie stoi gdy ma się naturę inteligentnego, pogodnego psa, której nikt nigdy nie dostrzegł i nie docenił. W pysku zęby spiłowane do pieńków - niezawodny znak, że pies latami odreagowywał niewolę żując łańcuch, kamienie, miskę, wygryzał pręty lub dziury w siatce.... Przed Wami Zuch. Pogodny, dzielny ośmiolatek. Pies po doświadczeniu łańcucha. Do niedawna skrajnie zarobaczony, wyniszczony, wyłysiały, przedwcześnie prawie bezzębny - bezbronny. Już lepiej się czuje, już trochę się poznaliśmy i zachwyca nas swoim potencjałem: inteligencją, prawidłową komunikacją i wpatrzeniem w człowieka. I wiecie co jest wtedy najgorsze? Świadomość, że nikt tego wcześniej nie widział. I, że wciąż ktoś gotuje jakiemuś psu los, który trwa tylko tyle ile wytrzymuje zwierzęcy organizm przez mroźne zimy pod gołym niebem i upalne lata z wywróconą do góry dnem miską z wodą. Zuch jest przemiłym psem, który chce nadrobić stracony czas. Radosny, energiczny, skory do forteli i wygłupów. Lubiący zabawy, ludzki dotyk. Pies na dalekie spacery, wspólne eksploracje. Ale przede wszystkim na godne, wspólne życie u boku człowieka. Świadomego, że zaopiekuje się psem po przejściach i po bardzo trudnym życiu. To bardzo mądry pies, który uczy się teraz wszystkiego, ale w mig łapie nowe rzeczy. np. spacery na smyczy, zakładanie szelek, jest posłuszny i podchodzi na przywołanie. Jest dość łapczywy, ale to skutki warunków w jakich wcześniej żył. Gdy przychodzimy po niego na spacer cieszy się bardzo, jest pełen energii i rozpierają go pozytywne emocje./ Bardzo prosimy o dom dla Zucha, on nigdy go nie miał. Dom bez innych zwierząt i małych dzieci.