Norrisa nie sposób przegapić. Pytanie, co przyciąga bardziej - jego charakterystyczny krótki ogonek (chyba urwany), czy wyjątkowa, niespotykana wokaliza. Norris nie szczeka. On wydaje dźwięki, jakby uczył się od samego Freddiego Mercurego. Piesek jest jeszcze trochę wystraszony warunkami schroniskowymi. Nie obce są mu emocje, jednak z każdym dniem coraz bardziej się otwiera. Potrzebuje dużo czułości i, czego sam się domaga, smaczków. Nie wykazuje żadnych oznak agresji. Na spacerach pozostaje jeszcze trochę w ‘swoim świecie’, ale przywołany chętnie przyjmuje głaski. Na inne pieski nie reaguje. No chyba, że któryś jest krzykliwy. Wtedy nie pozostaje dłużny. Norris jest jeszcze bardzo młody. To idealny kandydat na wiernego przyjaciela. Chętnie uczy się nowych rzeczy. A jak na ucznia przystało, potrzebuje uważnego, troskliwego profesora, który wprowadzi go w świat relacji człowieka z psem.