Miłek, gdy w listopadzie zeszłego roku trafił do schroniska, był w fatalnym stanie. Z dużą niedowagą, apatyczny, miał bardzo brzydką sierść, był przygaszony bez woli życia. Spędził sporo czasu w schroniskowym szpitalu. Początkowo odmawiał nawet jedzenia i kompletnie nie wiedział, co to karma dobrej jakości, więc wolontariusze codziennie mu gotowali, przynosili jedzenie i karmili z ręki. W tej chwili Miłek to zupełnie inny pies. Odzyskał apetyt i wole walki, pięknie przybrał na wadze, a jego oczy nabrały blasku. Jak to trafnie określiła jego opiekunka Ania: "Miłek to pies, który odzyskał godność". Jaki jest więc Miłek? Stateczny, zrównoważony, przyjazny, ufny. Wyrósł już z szaleństw młodości, ale chęć do długich spacerów pozostała. Będzie wiernym i chętnym kompanem do wędrówek, ale krótsze spacery też go ucieszą. Nie dla niego samotność schroniskowego boksu. Każdego dnia cierpliwie wypatruje człowieka, który do niego zajrzy, a jeśli przypnie smycz, co oznacza spacer, radość ogłosi donośnym szczekaniem. Lubi ludzi, nie narzuca się, ale chętnie się przytuli i da pogłaskać. Z psami dogaduje się dobrze, niektóre omija, z innymi chce się przywitać. Bywa w tym czasem uparty, ale gdy inny pies zakomunikuje, że potrzebuje więcej przestrzeni, Miłek odpuszcza. Nie znamy jego stosunku do kotów. Pilnie szukamy dla Miłka domu, schronisko to nie miejsce dla psiego emeryta, a dla Miłka jest tym bardziej trudno, bo chcąc być czystym psem, nie załatwia się w boksie.