Tatra przyjechała do nas z terenów wiejskich i nie potrafiła chodzić na smyczy i panicznie bała się ludzi oraz przestrzeni. Najchętniej spędzała czas wciśnięta w kąt i patrzyła na nas wielkimi i przerażonymi oczami. Tatra jest wspaniałą sunią, którą kiedyś ktoś musiał skrzywdzić, więc teraz pora na to, aby zaczęła normalne życie i w końcu mogła poczuć się bezpiecznie. Tyle złego ze strony człowieka ją spotkało, dlatego teraz tak trudno jej w pełni zaufać i wciąż woli trzymać dystans. Nigdy nie była nauczona życia blisko człowieka, chodzenia na smyczy. Trzymana z dala od świata spędzała czas w samotności. Bezpiecznie czuje się w swoim boksie a wyjście na spacer bywa dla niej bardzo trudny. Nigdy nie możemy przewidzieć, co nas spotka po drodze, co dla Tatry będzie tak trudne, że z obawy będzie wolała wracać do boksu. Są dni kiedy pięknie idzie na łąki, biega zadowolona, zaczepia do zabawy towarzyszącego jej psa. Są jednak takie dni, gdy zaraz po wyjściu za bramę schroniska jakiś wystrzał albo inny huk spowoduje, że spacer kończy się zanim dobrze się zaczął. Schronisko to ciągłe zmiany, chociażby psich kompanów z sali, którzy znajdują domy. A wtedy Tatra pozostaje zdezorientowana, wystraszona i na nowo musi poznawać kolejnego towarzysza. Schronisko to ciągły hałas, szczekanie psów, na lotnisku opodal startujące samoloty i częste wystrzały na pasie startowym. Schronisko to codziennie inni ludzie, których choć już rozpoznaje i cieszy się na ich widok, to jednak każdego dnia jest ktoś inny. Tatra potrzebuje spokoju, stabilności i codziennej rutyny. To co osiągnęła w Schronisku to bardzo dużo, ale w domu będzie miała szansę na wyciszenie i poczucie bezpieczeństwa. Ale nie wiemy, na ile dom pomoże Tatrze na oswojenie się ze światem i otoczeniem. Nie możemy zagwarantować, że dom uleczy jej wszystkie lęki i traumę, jakiej doświadczyła przed schroniskiem. Decydując się na adopcję Tatry nikt nie może od niej takiej zmiany oczekiwać. Dlatego dla Tatry szukamy domu w cichej i spokojnej okolicy, z psim towarzystwem, który będzie dla niej ogromnym wsparciem. Szukamy ludzi świadomych i cierpliwych, którzy uszanują przestrzeń, jakiej Tatra potrzebuje. Ludzi, którzy nie prowadzą bujnego życia towarzyskiego a podróżować wolą "palcem po mapie", bo wyjazd na wakacje z Tatrą może okazać się niemożliwy. Proces adopcyjny Tatry może trwać dłużej, niż standardowy. Trzeba się liczyć z większą ilością wizyt w Schronisku, czasu spędzonego na poznawaniu, oswajaniu i nauce wychodzenia z nią na spacer. Tatra pomimo ogromnego postępu, jaki zrobiła w ostatnich miesiącach, to wciąż sunia lękliwa. Tatra czeka już ponad rok i w Schronisku bardzo trudno jest wypracować coś więcej, bo to bardzo wrażliwa i krucha sunia. Dostaje leki na stres i wyciszenie, żeby mogła przetrwać codzienność w Schronisku.