Salvador zdecydowanie potrzebuje czasu, żeby nabrać pewności i poczuć się bezpieczne. Gdy do nas trafił miał duży problem z dotykiem, szczególnie w obrębie szyi. Nie lubił przypinania smyczy i próbował łapać za rękę. Teraz przypięcie smyczy jest znacznie łatwiejsze, już dotyk nie stanowi dla niego takiego problemu, jak na początku. Ma początki zaćmy i być może przez to czuje się niepewnie i obawia się dotyku... a być może ma jakieś przykre doświadczenia. Trzy lata w Schronisku wpłynęły na jego zachowanie. Trochę się wyciszył, uspokoił i nabrał zaufania do ludzi. Niestety też przez ten czas postarzał się trochę. Salvador to żywiołowy pies, na spacerze wszędzie go pełno, węszy i cieszy się, że opuścił boks. Ma jeszcze mnóstwo energii, którą może spożytkować tylko na spacerze, bo schroniskowy boks jest dla niego za mały i nudzi się. Tęskni też za człowiekiem. Salvador oswoił się z codzienną schroniskową rutyną... wyczekuje na spacer a powitanie skacze i cieszy się merdając ogonem. Niestety w tych warunkach może liczyć na jeden spacer dziennie, a to zdecydowanie za mało. Był już uczestnikiem Adoptuj Warszawiaka poza schroniskiem i bardzo dobrze sobie radzi w przestrzeni miejskiej. Bardzo lubi podróżować autobusem, jest grzeczny i nie przeszkadza mu bliska obecność psów. To psiak, który potrzebuje swojej przestrzeni i czasu, aby kogoś poznać. Salvador to psiak, który musi zaufać, a więc szukamy kogoś kto go zrozumie i zbuduje z nim relacje. W domu powinien być jedynakiem, potrzebny mu spokojny dom, najlepiej z ogrodem, gdzie oprócz spacerów, miałby miejsce na spożytkowanie swojej energii. Salvadora polecamy do domu bez dzieci. Kto da szansę Salvadorowi?