Co może czuć pies, który po roku czasu od adopcji trafia ponownie do schroniska, z powodu wyjazdu domowników? Dlaczego nie chcieli zabrać Gorana ze sobą? Dlaczego nie leczyli starszego psa, który wymagał opieki? Goran zawitał w schronisku na kilka dni przed rocznicą swojej adopcji. Trafił w wątpliwym stanie, chociaż dom deklarował wspaniałą opiekę nad nim. Do tej pory zdiagnozowano zapalenie dziąseł, zmiany skórne i powiększoną prostatę - pogłębiona diagnostyka w trakcie. Goran to inteligentny i wdzięczny pies. Zawsze radośnie podskakiwał i cieszył się na każdy spacer. Obecnie siedzi i wypatruje swoich opiekunów zza schroniskowych krat… Posmutniał, stał się bardziej osowiały, ciut nieobecny... Z dawnego Goranka zostało mu zadziorne poszczekiwanie, gdy ociągamy się z daniem smakołyka, lub gdy przechodzimy obok jego boksu i to nie jest jego kolej na spacer... Goran potrafi ładnie chodzić na smyczy, cierpliwie czekać aż wyczeszemy jego zjawiskowe futerko. Jest całkiem tolerancyjny do innych psów, zwłaszcza suczek. Polecamy Goranka do mieszkania w bloku - to pies w średnim wieku, więc szaleństwa ma już za sobą - wystarczą mu spokojne i niedługie spacery u boku swojego człowieka. Więcej informacji udzieli wolontariuszka Edyta 604 177 434 Skąd: Warszawa