Mam teorię, że zanim Funio trafił do nas, błąkał się bardzo długo.. Boks to było dla niego miejsce bezpieczne, przez dłuższy czas nie chciał go opuszczać.. Nie pozwalał się do siebie zbliżać, dotykać, przy czym nigdy nie zareagował agresją. Kiedy udało się go przekonać, że wyjście z boksu jest w miarę niegroźne, na spacerach ciągle zbaczał w najbardziej zarośnięte zarośla, na początku szybko zawracał do boksu, nie chciał odchodzić na dłuższe dystanse, ciągle szukał drogi ucieczki.. Po tych trzech miesiącach wspólnej pracy i przy dużej ilości smaczków wszelkiego rodzaju, Funiek poczynił ogromne postępy.. Wobec obcych jest jeszcze nieco nieufny, ale swoim wolontariuszom pozwala się głaskać (zdecydowanie lubi J), czesać (raczej toleruje), wyprowadzać na spacerki (zaczynają sprawiać przyjemność). Na spacerach powoli zaczyna być ciekawski jak każdy inny psiak, obwąchuje, zostawia swój zapach, załatwia potrzeby. Ostatnio o mało się nie popłakałam z radości, gdy Funio okazał na swój sposób radość, kiedy weszłam do jego boksu. Kiedy psiak się tak otwiera, zapomina się o trudnych momentach pracy wolontariusza. Na smyczy chodzi bez problemu, nie ciągnie, szybko łapie czego się od niego oczekuje. Nie zaczepia innych przedstawicieli własnego gatunku, nie mieliśmy okazji sprawdzić jak reaguje na koty. Jednak mimo postępów Funio ma jeszcze swoje trudniejsze strony: boi się głośnych dźwięków, lękiem reaguje na nowe sytuacje. Dlatego poszukujemy dla niego domu cierpliwego, najlepiej z doświadczeniem w pracy z psami lękowymi, niestety bez dzieci, ponieważ ich zachowania potrafią być bardzo nieprzewidywalne, co może zatrzymać socjalizację psiaka. Wolontariusze opiekujący się Funiem: Edyta 733 370 870 Jowita 501 639 406 Karolina 505 356 966 Skąd: Warszawa, Mrówcza (Wawer)