Ten z pozoru groźnie wyglądający olbrzym jest niewątpliwie potomkiem rottweilera. Każdy z nas słyszał zapewne niejedną mrożącą krew w żyłach historię o agresywnych zapędach psów tej rasy. Kiedy patrzy się na Cerbera te przywoływane w pamięci opowieści stają się po prostu śmieszne. Już w pierwszym kontakcie z nim możemy się przekonać, że ten psi ideał zaprzecza wszelkim mitom, jakie niestety przylgnęły do rottweilerów i innych psów ras uznawanych za niebezpieczne. Jaki jest Cerber, każdy widzi. To uroczy dżentelmen, który nigdy nie ciągnie na smyczy, nawet gdy ma na to ochotę. Mimo młodego wieku to pies niezwykle stabilny i opanowany. Uwielbia pieszczoty i zabawę. Jest bardzo mądry, łatwo skupić jego uwagę. Spacer z nim to sama przyjemność: jest pozytywnie nastawiony do każdego psa, nawet do tych które na niego szczekają albo skaczą mu na głowę. To pies pewny siebie w pozytywnym tego słowa znaczeniu - nie ma żadnych uprzedzeń, lęków, emanuje z niego pogoda ducha. To wpływa terapeutycznie zarówno na ludzi, jak i na inne czworonogi. Zdarza się, że psy, które już z daleka szykują się do ataku, kiedy podejdą do Cerbera bliżej, zaczynają się z nim bawić. Cały czas się jeszcze poznajemy, ale już możemy powiedzieć, że Cerber na pewno nie jest psem dla kogoś, kto chciałby zostać postrachem osiedla. W stosunku do obcych nie przejawia nieufności. Na pewno sprawdziłby się jako pies rodzinny. Prawdopodobnie mógłby zamieszkać z drugim psem lub suczką. Natomiast nie znamy jeszcze jego stosunku do kotów. Psy z grupy molosów nie wymagają ogromnej ilości ruchu, ale Cerber niewątpliwie najlepiej czułby się w aktywnym domu, w którym ludzie wolą długie spacery czy wycieczki zamiast odpoczywania na kanapie. Wolontariusze: Ela 501 511 714 Justyna 660 691 535 Kasia 883 904 666 Skąd: Warszawa, ul. Mrówcza