Daktyl to łagodny pies, w którego żyłach płynie sporo krwi terierowatych. W związku z tym łatwo się ekscytuje i to widać kiedy przechodzi się koło jego klatki: z radości skacze, szczeka - bo chce wydostać się z zamknięcia, chce do ludzi i w żywiołowy sposób o to prosi. Wyprowadzenie go z boksu nie należy do najłatwiejszych, za sprawą podniecenia upragnionym spacerem i przerażającej go ilości psów i panującego wokół hałasu - trzeba umiejętnie odwracać jego uwagę i pomagać rozładować emocje za pomocą zabawki tzw. szarpaka. Jednak gdy już Daktylek znajdzie się poza terenem schroniska, z dala od źródeł stresu, od razu widać jaka z niego łagodna "ciapa". Jednak łagodny nie znaczy mało aktywny - Daktyl kocha biegać i będzie doskonałym kompanem ludzi, którzy w codziennym życiu uważają za istotny ruch fizyczny, czy to bieganie czy jazda na rowerze. Gdy się z nim biegnie, grzecznie się pilnuje aby dorównać tempa i widać, że "sport" jest również dla niego ważną częścią życia. Daktyl nie jest jednak całkiem łatwym psem, ma swoje problemy: boi się przejeżdżających autobusów a czasami też aut (w większym natężeniu ruchu), przerażają go tramwaje i pociągi. Ze strachu kuli się ale zaraz potem chce uciekać. W innych sytuacjach gdy czuje się niepewnie lub się czegoś boi, biegnie po wsparcie do „swojego” człowieka, potrafi nawet tulić się na kolanach. Daktyl jest młodziutkim psiakiem i na pewno część z tych lęków da się w nim przepracować - od dawna z nim ćwiczymy i wiele udało się już osiągnąć. Łatwo się uczy i z pewnością będzie kiedyś dumą nowych właścicieli, ale nie jest to pies dla początkujących lub niecierpliwych. Potrzebne mu będzie: wspólne spędzanie czasu z człowiekiem w postaci długich spacerów, biegania/jazdy na rowerze, szkolenie oparte na pracy pozytywnymi metodami, spokojne i cierpliwe socjalizowanie z otoczeniem (ewentualne auta, autobusy, odgłos pociągów). Do tego niezbędne jest bardzo spokojne otoczenie, z dobrymi terenami spacerowymi, z minimalnym ruchem – mieszkanie czy dom na obrzeżach miasta, a lepiej na wsi (nie nadaje się jednak do budy). Rodzina raczej bez małych dzieci (Daktyl gdy się cieszy to często skacze), na pewno bez kotów (żyłka teriera mówi mu: gonić!). Do psów spotkanych na spacerze Daktyl nie jest natarczywy, kiedy koło nich przechodzi robi to grzecznie, nie szczeka ani nie ciągnie, pod warunkiem że nie ma ich zbyt wielu na raz, bo tego się boi (ale nie idzie w agresję tylko ucieczkę, schowanie za człowieka). Ogólnie jest psem bardzo wesołym, uwielbia pieszczoty, przytulanie i wszelkie głaskanie. Więcej informacji: Agnieszka 609 999 606, Beata 504 097 613, Ola 505 176 286 Skąd: Warszawa, Kochanowskiego