Niech was nie zwiedzie uroda tego 10-letniego kocura (kastrata). Uroda nie oznacza wspaniałego charakteru i na odwrót – wspaniały charakter nie musi być cechą kota oryginalnie umaszczonego. Dydak każdą zbliżającą się doń osobę ostrzega warczeniem już z pewnego dystansu, a dla śmiałka ważącego się zignorować ten sygnał może być bardzo niemiły. Nie ułatwia to sytuacji kocurka, ponieważ trawią go bliżej niesprecyzowane dolegliwości, których źródła badania dotąd nie wykazały. Osoba adoptująca Dydaka musi liczyć się z poważnymi trudnościami z jego obsługą, a także z tym, że niezdiagnozowane jeszcze dolegliwości będą wymagały być może sporych nakładów na dalszą diagnostykę i leczenie, z nieprzewidywalnym skutkiem. Nie można zagwarantować, że Dydaka uda się skutecznie wyleczyć. Jego zachowanie może być tylko reakcją na ból i poczucie zagubienia, co nie oznacza, że wyleczenie będzie oznaczało automatyczną przemianę kota w namolnego miziaka. Być może trzeba będzie kilka miesięcy poczekać na złagodnienie charakteru, a może już do końca życia Dydak będzie kotem tylko do oglądania i podziwiania. Mimo to zachęcamy do jego adopcji, gdyż w schronisku szanse na poprawę jego nastroju są znikome. Jednak prosimy o rozwagę i mierzenie zamiarów na siły – nie sił na zamiary. Skąd: Warszawa, ul Orląt lwowskich