Roki należy do psów z gatunku: za czarny, za duży, za stary, za chory. Rasa: niezauważalny. Wprawdzie przebywa w schronisku "tylko" dwa lata, ale nadzieja, że coś zmieni się w jego życiu, jest nikła. Roki kiedyś bał się ludzi, trafił do schroniska chudy i odwodniony, był bardzo agresywny do innych psów. Dwa lata dla psa to jak czternaście dla człowieka. Roki zestarzał się, złagodniał, nie boi się ludzi, nie jest agresywny do psów (jedynie odpędza towarzysza od miski), ale jednocześnie coraz słabiej chodzi, ma duże zmiany w kręgosłupie. Roki z wyrzutem spogląda na mnie za każdym razem, kiedy mijam jego salkę, tak mi się przynajmniej wydaje. Bo zapominam o nim, że istnieje, nie domaga się obecności człowieka szczekaniem, jak inne, jest taki... niezauważalny. Ale przecież Roki czuje jak każde zwierzę ból i osamotnienie. Puste ściany schroniskowych boksów, wiele godzin spędzonych bezczynnie robią swoje: pies nie ma po co żyć, przestaje interesować się otoczeniem, staje się obojętny. Nie ma swojego człowieka, nie ma domu, nie ma nic. A jednak szukamy dla niego domu! Zasłużył na niego i on, biedny, stary Roki. Informacje Wanda 696 428 111