Cześć, nazywam się Kora– takie imię nadano mi w moim domku. Miałam kiedyś swojego pana. Jak byłam jeszcze mała mówił, że mnie kocha. Pewnego dnia, jak co dzień, wyszliśmy na spacer, w domu dał mi pyszne jedzonko… później przyjechał jakiś samochód, który strasznie hałasował, okazało się że to karetka pogotowia.. zabrali nim mojego pana… i tak trafiłam tutaj, wraz z moim synkiem. Był wtedy 2008 rok. 3 lata później okazało się, że i mój maluch jest bardzo chory i też umarł – tak jak mój Pan… i tak zostałam sama… Wtedy przestałam ufać wszystkim: zaczęłam warczeć, nie chciałam wychodzić z budy. W końcu pojawiła się moja wolontariuszka. Zaczęła mnie zabierać na spacer raz w tygodniu, podsuwała smaczne rzeczy i po jakimś czasie znowu zaczęłam ufać ludziom. Teraz mieszkam w boksie z miłym, dużym samcem, nawet się przyjaźnimy. Nasz boks jest na samym końcu schroniska (rejon 13-sty), gdzie prawie nikt nie dochodzi, ponieważ już wcześniej znajdzie swojego ukochanego pieska. Mam około 9-10 lat. (wiek na 2014 rok). Na spacerach nie ciągnę smyczy. Bardzo lubię pieszczoty. Nie protestuję, gdy Wolontariusze wykonują zabiegi pielęgnacyjne. Ostatnio moja druga wolontariuszka wyczesywała mi kołtuny z brzucha. Widziałam, że trochę jest niepewna więc polizałam Ją po ręku. Bardzo chciałabym, aby jeszcze ktoś mnie pokochał i mogłabym leżeć u jakiś stóp grzejąc je, chodzić na spacerki, po prostu mieć swojego człowieka do kochania. Nie mam dużych wymagań. Ciepły kąt, coś do jedzenia i trochę miłości. Kora nie ciągnie na spacerach, nie potrzebuje dużo ruchu, jest bardzo wdzięczną i spokojna sunią. Poza personelem opiekę nad Korą sprawują Jej Wolontariusze: Beata 791-964-497 Ania i Piotr 508-572-122, oraz Michał 501-201-443