Dalia to kolejna Kinder-Niespodzianka, która ostatnio dołączyła do naszej grupy. Sunia pełna sprzeczności i nieoczywistości. Prześliczna, zgrabna, na pierwszy rzut oka – super materiał na rodzinnego psiaka, a jednak tak przerażona, że pół schroniska pewnie słyszało, gdy wyciągnęliśmy rękę w jej stronę, by ją pogłaskać. Skąd się wzięła i w jakich warunkach żyła – nie mamy pojęcia. Na pewno dom miała, ktoś uczył ją podstawowych komend, jednak jej paniczny strach przed dotykiem świadczy o tym, że nie zawsze było cukierkowo. Ta młodziutka, pozytywna pięknotka na razie preferuje nastawienie do ludzi pt. "Podziwiaj, ale nie dotykaj" 😂 Na początku warczała, kłapała i histerycznie szczekała na jakiekolwiek próby dotyku. Jest na pewno lepiej, ale nadal zakładanie szeleczek to wyzwanie, nie mówiąc już o głaskaniu. Powoli oswaja się z miejscem, do którego trafiła, zauważyła już, że nikt jej krzywdy nie robi, a jeszcze z pysznościami przychodzi i chętnie się nimi dzieli 😉. Za smaczki zrobi wiele, nawet da się delikatnie pomiziać, ale zasadniczo na razie mamy trzymać ręce przy sobie. Poza tym to bardzo ciekawska, żywiołowa, chętna do zabawy sunia. Na spacerach wszystko ją interesuje, z radością bryka, biega, węszy, trzeba też przyznać, że pięknie potrafi się skupić na człowieku, słucha i chętnie z nim współpracuje. Psiakami wydaje się bardzo zainteresowana, chętnie obserwuje swoich pobratymców, ładnie potrafi się przywitać, ale nie jest bardzo skora do zabawy i szaleńczych pościgów z innymi psiakami. Woli zabawę z człowiekiem piłeczką, ciamkanie patyków czy zabawy węchowe (nosek dobrze pracuje 😉). Nie znamy jej stosunku do kotów czy innych zwierząt domowych. Na tym etapie szukamy jej domu doświadczonego i odpowiedzialnego; rodziny, która będzie z nią od początku pracować i da jej czas, aby poczuła się bezpiecznie i w pełni zaufała domownikom; domu spokojnego, stabilnego, mającego czas i ochotę na pracę i naukę z psem, w którym nie mieszkają dzieci. Samotna w boksie Dalia żali się, szczeka, popiskuje – nie wiemy, czy to objaw lęku separacyjnego czy raczej brak bodźców i chęć wyjścia z klatki, trzeba jednak wziąć to pod uwagę, decydując się na adopcję Dalii. Bardzo ważne jest, żeby przyszła rodzina przyjeżdżała do suni i zbudowała z nią relację. Nie wiemy, jak Dalia zachowuje się w domowym otoczeniu, więc zbudowanie takiej więzi jeszcze przed adopcją ułatwi pierwsze tygodnie wspólnego życia zarówno psinie, jak i przyszłej rodzinie. Jeśli Dalia miałaby trafić do domu, gdzie jest już inny pies lub inne zwierzę, wymagane będzie zapoznanie/a z rezydentem.