**Retro** trafił do schroniska wychudzony i przerażony. Z ciekawością obserwujemy naszego podopiecznego, który z przywierającego do ziemi kłębka lęku zmienia się w **najlepszego przyjaciela człowieka**. Retro początkowo był tak przestraszony, że bał się wyjść z budy, a na każdy ruch ręką przywierał do ziemi albo zamierał, wtulony w ścianę boksu. Obecnie Retro bardzo chętnie wychodzi na spacer ze znajomymi wolontariuszami. Co więcej, chętnie wtula się w znajomych ludzi. Tak, jakby w przeszłości doświadczył ze strony człowieka zarówno tego, co najgorsze, jak i tego, co najlepsze. Na spacerze z ciekawością eksploruje okolice, węszy i dziarsko maszeruje. Lubi też zrobić przerwę na przekąszenie smakołyków i porcję głaskania. To wzruszające, kiedy obserwuje się jak w oczach Retro zaczyna błyszczeć iskierka radości, a on zaczyna brykać i cieszyć się chwilą. Jego urocze uszy przykuwają uwagę, gdyż oba są... bardziej ;) jedno bardziej klapnięte od drugiego, chyba że dzieje się coś, co zasługuje na użycie **super mocy** i nadstawienia obu uszu :) Relacje Retro z psami cechuje duża dawka niepewności. Przy niektórych jest spięty i nie wyraża chęci bliższego zapoznania, z innymi zgodnie maszeruje łapa w łapę. Staramy się mu przedstawić plusy posiadania psich kumpli 🙂, bo wydaje się, że ktoś zaniedbał jego edukację w tym zakresie. Nie dowiemy się pewnie nigdy, jak wyglądała przeszłość Retro, ale zrobimy wszystko, żeby jego przyszłość była dobra. Wydaje się, że Retro dobrze odnajdzie się w niezbyt zatłoczonej okolicy. Pewnie będzie spokojniejszy jako psi jedynak, chociaż kto wie, może wsparcie stabilnego psa-rezydenta pomogłoby mu nabrać pewności siebie? Wydaje się, że Retro raczej nie powinien mieszkać z małymi dziećmi. _To wspaniały pies_, który zasługuje na to, by się przekonać jak dobre może być życie ❤️