Cukier do schroniska przyjechał zmęczony, zaniedbany i przestraszony. Szybko nam zaufał na tyle, by ogon poszedł w ruch, gdy tylko ktoś się pojawia przed jego boksem. Cukier nie miał doświadczenia w chodzeniu na spacery na smyczy, ale trenuje tą sztukę bardzo dzielnie i chętnie. Może mieszkał gdzieś na podwórzu i nie zna prawdziwego domowego życia. Mamy nadzieję, że niedługo je pozna, bo jest bardzo sympatycznym, łagodnym psem. Zawsze merdający ogon powoli staje się jego znakiem rozpoznawczym :) Umiarkowany, nie szarpie, nie pędzi. Na wybiegu z innymi psami czuje się bardzo pewnie, ale najchętniej zamieszkałaby jako jedynak. Wiemy również, że systematyczna praca z Cukrem daje wspaniałe efekty - stał się fanem spacerów, potrafi podróżować samochodem, a i głaskanie bardzo chętnie przyjmuje - jeśli oczywiście już ktoś zapracował na jego zaufanie. Dzięki temu możemy powiedzieć, że obecnie Cukier bardzo się zmienił. Jeszcze kilka tygodni temu nie dawał się głaskać, na spacery wychodził trzęsąc się ze strachu i tylko na przynętę w postaci smakołyków. Nadal jest jednak psiakiem, którego wielu rzeczy trzeba nauczyć od zera, co będzie wymagało codziennych pokładów cierpliwości. Cukier wciąż może bać się różnych nieoczekiwanych sytuacji (wąskie klatki schodowe, niespodziewany hałas), dlatego szuka cierpliwej osoby, która ewentualne bariery pomoże mu pokonać i najchętniej zamieszkałby w spokojnej okolicy, z dala od dużego ruchu ulicznego.