Jesteśmy pełni podziwu dla małego, drobnego Miętuska. Wiemy, że przynajmniej dwa miesiące błąkał się po warszawskiej Woli. Ciągle nieuchwytny, ciągle w ruchu, nieufający nikomu, kryjący się na osiedlowych podwórkach, uciekający przed wzrokiem zaniepokojonych jego losem Warszawiaków. W końcu udało się go złapać jak zawsze niezawodnemu TROPowi i tak nasz maluch trafił do schroniska. I cóż to była za kupka nieszczęścia! Brudny, mokry, skołtuniony psiak, wyglądający jak pamiętający lepsze czasy mop do mycia podłogi. Jakież było nasze zdziwienie, gdy po kąpieli i strzyżeniu ukazał nam się prześliczny yorczek o bystrym i mądrym spojrzeniu Miętusek jest drobnym, delikatnym pieskiem. Widać po nim trudy bezdomności na ulicy. Skóra pełna strupków, łupież, niedowaga, ale przede wszystkim towarzyszący mu na każdym kroku strach. Maluch jest bardzo ostrożny i bojaźliwy, to nie psiak, który rzuci się w objęcia każdej napotkanej osobie. Potrzebuje czasu, żeby zaufać człowiekowi. Jest od niedawna w schronisku, więc jeszcze się poznajemy, traktujemy go jak kruche jajeczko, które możemy rozbić. Miętusek, zachęcony przez swoją współlokatorkę Zulę (2219/20), wychodzi już na spacery - spokojnie, powolutku drepcze, wąchając okoliczne krzaczki, nie wadzi nikomu i nie chce być przez nikogo niepokojony. Powoli pozwala też na kontakt – bardzo lubi głaskanie, drapanie pod bródką czy po klateczce. Jest bardzo uroczym, słodkim i rozczulającym maluszkiem. Po początkowych niesnaskach dobrze dogaduje się z Zulą, za wcześnie jednak, by ocenić, czy mógłby zamieszkać z psim czy kocim towarzystwem. Na tym etapie szukamy dla niego domu doświadczonego w pracy z psami wycofanymi i lękliwymi, kogoś, kto będzie powoli i cierpliwie kontynuował naszą pracę, będzie od początku nastawiony na pracę z psem, zapewni Miętuskowi warunki do tego, by swoim tempem doszedł do siebie i poczuł się w końcu bezpiecznie. Nie polecamy Miętuska do domu z małymi dziećmi.